Resimde, göreli parlaklık veya karanlık bir renk tonu ifade eder (Ayrıca bkz: ışık gölge). Bir renk, farklı sesleri neredeyse sonsuz sayıda olabilir. Tonu renk anlamına da gelebilir. Van Gogh 'adalet saç abartmak, turuncu tonları, chromes ve soluk limon sarısı bile' yazdığında, örneğin, belirli bir ton değeri, bu renkler için yönlendiriyordur. Nasıl renk (teinte) ve sesi (ton) belirli duygusal etkiler yaratmak için kullanılabilir resim onun ünlü teorik olarak, Fransız ressam Georges Seurat açıklar: ' neşesi tonda; baskın renk parlaklığı kullanımı ile elde edilir renk hakim sıcaklığını. ' Terimi yaygın kullanımı ile boyama yükselişi içine doğrudan doğadan on dokuzuncu yüzyılda, ne zaman sanatçılar belirlenmesi ve eksiksiz olarak belirli bir konu bulunabilir için sesleri üreyen ilgi oldu gelmiş gibi görünüyor. Buna karşılık kendi iyiliği için renk ve renk teorisi bir ilgi olmuştur. Ancak, sesi de müzikal bir terimdir ve kullanımı ile ilgili boyama boyama hakkında 1870 giderek önem kazandı müzik gibi olabilir teorisi yansıtır. Üzerinden müzik başlıkları ressam resimlerinde sadece bir veya iki yakından ilişkili sesleri çok sınırlı bir dizi kullanarak yapılan reçel Whistler, örneğin, renkleri ve onlara verdim bu konuda zamanı. Bu tür bir resim ton boya olarak bilinir. Bir ressamın notlarında, 1908 yılında Henri Matisse yazdı: ' sonucu öğrenince tüm sesleri bir ilişki tüm sesleri bir uyum bir müzikal kompozisyon, farklı bir yaşam uyum olmalıdır. '