In de sfeer zwavel worden stikstofoxiden (Zie zwaveldioxide) geconverteerd naar zwavelzuur (H2SO4). Oxiden van zwavel en stikstof combineren met atmosferisch vocht voor de productie van zure regen. Hoewel sommige oxiden van zwavel worden ingevoerd in de atmosfeer door natuurlijke middelen, zoals vulkanische uitbarstingen, de meerderheid van de zwavel stikstofoxiden die verantwoordelijk zijn voor de schadelijke gevolgen van zure regen afkomstig uit antropogene bronnen, vooral het verbranden van fossiele brandstoffen. Gebieden in het noordoostelijke Verenigde Staten, Oost-Canada, en Noord-Europa hebben geleden schade als gevolg van de gevolgen van zure regen. In veel gebieden schade aan gewassen, bossen, meren en stromen zijn zo ernstig dat ze volledig verstoken van alle levensvormen zijn. Stappen nu in vele delen van de wereld worden genomen om de hoeveelheid zwaveldioxide geïntroduceerd in de atmosfeer te verminderen. In 1990, amendementen waar de Clean Air Act die beperkingen oplegt aan de release van zwavel monoxyde aangebracht door elektriciteitscentrales. De amendement verlangt dat de vermindering van de uitstoot van zwavel van een niveau van 1990 van bijna 20 miljoen ton per jaar tot ongeveer 10 miljoen ton per jaar uiterlijk op 1 januari 2000.