Als een algemene term die wordt gebruikt om te beschrijven het breken weg van jongere en meer radicale artiesten uit een bestaande academy of groep uit de kunstwereld, een nieuw samenwerkingsverband op te richten. Het woord is oorspronkelijk Duits en haar vroegste uiterlijk lijkt te zijn namens de Fractie van de München afscheiding gevormd in 1892. In hetzelfde jaar werd dit gevolgd door de Berliner Sezession, geleid door Max Liebermann en later Lovis Corinth, en in 1913 door de Freie afscheiding waarin Max Beckmann en Ernst Barlach waren betrokken. De meest beroemde afscheiding groep is de Vereinigung bildener Künstler Oesterreichs (afscheiding) opgericht in 1897 en over het algemeen bekend als de afscheiding van Wenen. Het werd geleid door een van de grootste van alle symbolistische schilders, Gustav Klimt. In 1898 de afscheiding in opdracht van de architect Joseph Olbrich te bouwen tentoonstellingsruimte. Het resultaat is een meesterwerk van Art Nouveau architectuur dat een van de juweeltjes van Wenen blijft. Het bevat ook Klimt de grote muurschildering de Beethoven-Fries. Volgende jaren gehouden de afscheiding van Wenen een reeks van tentoonstellingen (verschillende per jaar), die een hoofdelijke van de internationale avant-garde bij elkaar gebracht. Er was een bijzondere nadruk op architectuur en design, en de afscheiding van Wenen speelde een belangrijke rol in de bredere Art Nouveau en het begin van modern design. In 1903 opgericht een design bedrijf genaamd de Wiener Werkstätte (Wenen Workshops), geïnspireerd door de Engelse Arts and Crafts beweging. De producten zijn nu museumstukken. Later grote kunstenaars die is gekoppeld aan de afscheiding van Wenen omvatten Egon Schiele en Oskar Kokoschka twee van de grote pioniers van het expressionisme.