Een schilderij rechtstreeks op een muur in een openbare ruimte toegepast wordt beschreven als een muurschildering. De populariteit van de muurschildering in de westerse wereld begon in de negentiende eeuw, met een nieuwe, communautaire georiënteerde gevoel van nationale identiteit. Het voordeel van een muurschildering is de toegankelijkheid aan een groot publiek, die heeft het dierbaar naar vele politieke ideologieën. In de jaren 1930 was er een wereldwijde trend richting kunst meer openbaar te maken in reactie op de introspectieve ontwikkeling van moderne kunst. In Latijns-Amerika, de VS en Groot-Brittannië werd muurschildering populair dankzij gouvernementele sponsoring in de vorm van organisaties zoals de internationale vereniging van kunstenaars. In 1933 Mario Sironi gepubliceerd zijn manifest van muurschildering schilderij en in opdracht van muurschilderingen door Giorgio De Chirico en Carlo Carrà. In Duitsland weerspiegeld Italië en de USSR muurschilderingen de totalitaire propaganda van de staat. Door de jaren zeventig werden muurschilderingen in de westerse wereld ontworpen om lokale politiek, vaak onthullen een gevoel van nationale, raciale of civic trots in het gebied. (Zie ook Mexicaanse Muralism)