Term uitgevonden door de Duitse fotograaf, kunsthistoricus en kunstcriticus Franz Roh in 1925 in zijn boek Nach Expressionismus: Magischer Realismus (na expressionisme: magisch realisme). Beschrijving van moderne realist schilderijen met fantasie of droom-achtige onderwerpen. In Centraal Europa magisch realisme maakte deel uit van de reactie tegen moderne of avant-garde kunst, bekend als de terugkeer tot orde, die in het algemeen na de eerste Wereldoorlog plaatsvonden. Artiesten opgenomen Giorgio de Chirico en Alberto Savinio in Italië en Alexander Kanoldt en Adolf Ziegler in Duitsland. (Zie ook Neue Sachlichkeit.) Magisch realisme is nauw verwant aan droomlandschap surrealisme en Neo-Romantiek in Frankrijk. De term wordt ook gebruikt voor bepaalde Amerikaanse schilders in de jaren 1940 en 1950 met inbegrip van Paul Cadmus, Philip Evergood en Ivan Albright. In 1955 de criticus Angel Flores magisch realisme gebruikt om te beschrijven van het schrijven van Jorge Luis Borges en Gabriel García Márquez, en het is sindsdien een belangrijk geworden als literaire termijn betwist.