Derrida gebruikt deze term om te verwijzen naar de "metafysica van aanwezigheid' in de westerse cultuur - met name de phonocentrism, en de Stichting op een mythische 'transcendent betekende'. Logocentrism kan ook verwijzen naar een interpretatieve meestal onbewuste bias welke bevoegdheden taalkundige mededeling over het treffend benoemde 'non-verbale' vormen van communicatie en expressie, en unverbalized gevoelens; logocentrism privileges zowel het oog en het oor over andere zintuiglijke modaliteiten zoals aanraking.