Een van de belangrijkste typen of genres van westerse kunst. De appreciatie van de natuur voor zijn eigen belang en zijn keuze als een specifiek onderwerp voor kunst is echter een relatief recent verschijnsel. Tot de zeventiende eeuw was landschap beperkt tot de achtergrond van schilderijen te maken voornamelijk met historische, religieuze en mythologische onderwerpen (historietafereel). In het werk van de zeventiende-eeuwse schilders Claude Lorraine en Nicholas Poussin begon de achtergrond landschap te domineren de geschiedenis onderwerpen die de ogenschijnlijke basis voor de werkzaamheden werden. Hun behandeling van landschap was echter zeer gestileerde of kunstmatige: ze geprobeerd om op te roepen het landschap van klassieke Griekenland en Rome en hun werk werd bekend als klassieke landschap. Op de dezelfde tijd Nederlandse landschap ontwikkelen schilders als Jacob van Ruysdael waren een veel meer natuurlijke vorm van landschap schilderij, op basis van wat ze om hen heen zagen. Wanneer ook in de zeventiende eeuw, de Franse Academie ingedeeld de genres van kunst, geplaatst het landschap vierde in volgorde van belangrijkheid uit vijf genres. Landschap schilderij werd echter steeds populairder door middel van de achttiende eeuw, hoewel het klassieke idee overheersten. De negentiende eeuw, echter, zag een opmerkelijke explosie van naturalistische landschap schilderij, gedeeltelijk gedreven lijkt door het idee dat de natuur is een directe manifestatie van God, en deels door de toenemende vervreemding van veel mensen uit de natuur door de groeiende industrialisatie en de verstedelijking. Groot-Brittannië geproduceerd twee uitstekende bijdragen aan dit verschijnsel in John Constable en Turner JMW. De fakkel wordt vervolgens doorgegeven aan Frankrijk waar in de handen van de impressionisten landschap schilderij werd het voertuig voor een revolutie in de westelijke schilderkunst (moderne kunst) en de traditionele hiërarchie van de genres samengevouwen.