Een muurschildering techniek ontwikkeld in Italië over de dertiende eeuw en geperfectioneerd ten tijde van de Renaissance. Twee lagen van gips zijn toegepast op een muur en toegestaan om te drogen. Op de tweede wordt het ontwerp getekend met overzicht. Om te maken het schilderij, een gebied van de muur die overeenkomt met een werkdag is vers gepleisterd en het ontwerp keerde toetreden tot met de ongedekte delen. Dit gebied is het vervolgens geschilderd op terwijl het nog nat, met behulp van watergebaseerde verf. De verf wordt geabsorbeerd in het natte gips een integraal onderdeel van het, waardoor het een duurzaam muurschildering techniek. Sommige aanraken omhoog kan worden gedaan wanneer de pleister droog is, maar een hele fresco geschilderd op droog gips dreigt te afschilferen.