De beste vertaling van het Franse woord bricolage is doe en de creatieve kern van bricolage in een kunstcontext is een mogelijkheid om kunst uit alle materialen die bij de hand komen te maken. Deze aanpak werd populair in de vroege twintigste eeuw toen middelen schaars en aspecten van surrealisme, Dada en kubisme hebben een bricolage karakter. Maar het was pas in de vroege jaren 1960, met de vorming van de Italiaanse beweging Arte Povera, dat bricolage nam op een politieke aspect en het werd gebruikt door kunstenaars te omzeilen de commercialisering van de kunstwereld. Arte Povera kunstenaars gebouwd sculpturen uit vuilnis in een poging om het kunstobject devalueren en de waarde van de gewone en alledaagse beweren. Sindsdien hebben kunstenaars blijven maken van kunst uit detritus; Tomoko Takahashi construeert enorme sculpturen van junk gevonden op de straten als een commentaar op de wegwerp aard van onze cultuur en samenleving.