Strikt genomen betekent het woord abstract te scheiden of iets uit iets anders. In die zin geldt voor kunst die de kunstenaar begon met enkele zichtbare object en geabstraheerd van elementen uit het aankomen op een min of meer vereenvoudigde of schematised vorm. Term ook toegepast op kunst met behulp van formulieren die geen bron helemaal in externe realiteit hebben. Deze formulieren zijn vaak, maar niet noodzakelijkerwijs, geometrische. Sommige kunstenaars van deze tendens liever termen zoals Concrete Kunst of niet-objectieve kunst, maar in de praktijk het woord abstract wordt gebruikt over de hele linie en het onderscheid tussen de twee is hoe dan ook niet altijd duidelijk. Een cluster van theoretische ideeën ligt ten grondslag aan abstracte kunst. Het idee van de kunst voor art's sake — dat kunst zuiver over het creëren van mooie effecten moet. Het idee dat kunst kan of als muziek worden moet — dat net zoals muziek patronen van geluid, art's effecten moeten worden gemaakt door zuivere patronen van vorm, kleur en lijn. Het idee, afgeleid van de oude Griekse filosoof Plato, dat de hoogste vorm van schoonheid niet in de vorm van de echte wereld, maar in de meetkunde ligt. Het idee dat abstracte kunst, in de mate dat het niet leidt tot de materiële wereld, kan worden gezien voor de geestelijke. In het algemeen wordt abstracte kunst gezien als het dragen van een morele dimensie, in dat het kan worden gezien te staan voor deugden zoals volgorde, puurheid, eenvoud en spiritualiteit. Pioniers van de abstracte schilderkunst waren Malevich, Kandinsky en Mondriaan van omstreeks 1910-20. Een pionier van de abstracte beeldhouwkunst was de Russische constructivistische Naum Gabo. Sindsdien heeft de abstracte kunst een centrale stroom van moderne kunst gevormd.