1) een maatregel van de intrinsieke helderheid van een ster of Melkweg. Absolute magnitude wordt gedefinieerd als de schijnbare magnitude de ster of Melkweg hebben zou alsof het 32.6 lichtjaar (10 parsec) vanaf de aarde. De onderste van een object absolute magnitude, hoe groter de intrinsieke helderheid. Bijvoorbeeld, heeft de zon een absolute magnitude van +4.83, terwijl Sirius, waarvan intrinsieke helderheid groter is, een absolute magnitude van +1.43. Een ster die is een absolute magnitude helderder dan de andere (bijvoorbeeld + 4 versus + 5) is 2,5 maal intrinsiek helderder; een ster die is 5 absolute grootheden helderder is 100 keer intrinsiek helderder; en een ster die is 10 absolute grootheden helderder is 10000 keer intrinsiek helderder.

2) de absolute magnitude (g) van een zonnestelsel lichaam zoals een asteroïde wordt gedefinieerd als de helderheid op nul fasehoek waarop het object 1 is AU van de zon en 1 AU van de waarnemer.