De Franse curator Nicholas Bourriaud publiceerde een boek genaamd Relational Aesthetics in 1998 waarin hij beschreef de term als betekenis ' een reeks artistieke praktijken die als hun theoretische en praktische punt van vertrek het geheel van menselijke relaties en hun sociale context, in plaats van een onafhankelijke en private ruimte nemen. ' Hij zag kunstenaars als bemiddelaars in plaats van beleidsmakers en kunst als informatie-uitwisseling tussen de kunstenaar en de kijkers beschouwd. De kunstenaar, in die zin geeft publiek toegang tot macht en de middelen om de wereld te veranderen. De kunst van Gillian Wearing, Philippe Parreno, Douglas Gordon en Liam Gillick Bourriaud aangehaald als kunstenaars die voor deze agenda werken.