Lang gekoesterde overtuiging dat vorsten politieke rentmeesters van Gods op aarde waren. Omdat hun autoriteit te sluiten zogenaamd kwam rechtstreeks uit God, de besluitvorming van vorsten werd gehouden als onfeilbaar en kan dus niet worden ondervraagd. Sommige van Engeland van Stuart koningen in de zeventiende eeuw beschouwd zichzelf als uitspraak door goddelijk recht, een standpunt dat talrijke onderwerpen verworpen, zelfs naar de punt van de burgeroorlog in de 1640s en de onthoofding van Charles ik in 1649.