De semiotische notie van intertekstualiteit geïntroduceerd door Kristeva is voornamelijk gekoppeld aan poststructuralistische theoretici. Intertekstualiteit verwijst naar de diverse schakels in vorm en inhoud die een tekst aan andere teksten binden. Elke tekst bestaat ten opzichte van anderen. Hoewel de schulden van een tekst naar andere teksten zijn zelden erkend, teksten te danken hebben meer op andere teksten dan aan hun eigen makers.