De denkbeeldige ' is Lacans term voor een wereld waarin de bouw van het zelf als onderwerp is ingeleid. In eerste instantie het kind heeft geen centrum van identiteit en er zijn geen duidelijke grenzen tussen zichzelf en de externe wereld. Lacan betoogt dat in 'de spiegel phase' (op de leeftijd van zes - tot 18 - maanden, vóór de verwerving van meningsuiting), het zien van iemands spiegelbeeld een sterk gedefinieerde illusie van een coherente en zelf-regeert persoonlijke identiteit induceert.