1) een maatregel van hoe helder een ster ziet er in de hemel. Helderder de ster, hoe kleiner de schijnbare magnitude. A star is een grootte helderder dan de andere (bijvoorbeeld + 1 versus + 2) ziet er 2,5 keer helderder. De helderste ster van alle, natuurlijk, is de zon, waarvan schijnbare magnitude-26.74 is, gevolgd door Sirius, waarvan schijnbare magnitude-1.46, Canopus (-0.72), Alpha Centauri (-0.27), Arcturus (-0.04) en Vega (+0.03 is). Sterren van de grote beer zijn zwakker, meeste van hen rond magnitude + 2. Op een heldere en donkere nacht, het blote oog kunt zien sterren zo vaag als de schijnbare magnitude + 6, en de grootste telescopen doordringen tot schijnbare magnitude + 30.

2) maatregel van de waargenomen helderheid van een hemellichaam zoals gezien vanaf de aarde. Het is een functie van de intrinsieke helderheid van de ster, de afstand tot de waarnemer, en de hoeveelheid absorptie door interstellaire materie tussen de ster en de waarnemer. De mv, van zon,-26.5 mag. Een zesde-magnitude sterren is nauwelijks zichtbaar met het blote oog.