Deze leiders ontbrak soms genoemd terughoudend revolutionairen, een sterk vertrouwen in de mensen om hun eigen eigenbelang boven en verlichte wetgevend beleid voorzien (Zie public virtue). Op het moment van de Amerikaanse Revolutie, voerden zij aan in het voordeel van de vormen van de regering dat de populaire wil gemakkelijk kon controleren. Te verzekeren van politieke stabiliteit, dat zij geloofden dat de politieke besluitvorming in de handen van de samenleving bewezen sociale en economische elite worden moet. John Dickinson, John Adams (zeer veel een enthousiast revolutionaire) en Robert Morris kunnen worden omschreven als voorzichtig revolutionairen. Zie radicale revolutiorlaries.