Αναφέρεται σε μια ορισμένων συλλογή αισθητική που εισήχθη στις αρχές του εικοστού αιώνα ως απάντηση στην αυξανόμενη αφηρημένη της μοντέρνας τέχνης. Με έμφαση στις χρώμα και φως, καλλιτεχνών από ομάδες όπως τα Νεοπλαστικισμός και the Bauhaus προτίμησε να εκθέσουν τα έργα τους εναντίον λευκούς τοίχους προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι διασπά. Των λευκών τοίχους ήταν θεώρησε επίσης να ενεργεί ως ενός πλαισίου, όπως τα σύνορα μιας φωτογραφίας. Μια παράλληλη εξέλιξη της αρχιτεκτονικής και σχεδίασης εφόσον το σωστό περιβάλλον για την τέχνη. Των λευκών κύβου χαρακτηρίστηκε από την πλατεία ή επιμήκεις σχήμα, λευκούς τοίχους και μια πηγή φωτός συνήθως από το ανώτατο όριο. Το 1976 Brian O'Doherty, έγραψε μία σειρά δοκιμίων για Art Forum magazine, αργότερα μετατράπηκε σε ένα βιβλίο με τίτλο μέσα η Λευκή κύβο, στην οποία αυτός αντιμέτωπη η νεωτεριστής εμμονή με το λευκό κύβου, υποστηρίζοντας ότι κάθε αντικείμενο έγινε σχεδόν ιερό μέσα σ ' αυτήν, καθιστώντας την ανάγνωση της τέχνης προβληματική.