Αυτό αναφέρεται στο γεγονός ότι μας ήλιος έχει αυξηθεί πιθανώς τη φωτεινότητά κατά τη διάρκεια της ζωής (περίπου 3. 5 δισεκατομμύρια χρόνια). Αυτή η υπόθεση βασίζεται σε όποιες αστροφυσικές παρατηρήσεις της πολλά άλλα αστέρια. ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ το καλύτερο είναι ότι όταν ο ήλιος μας ήταν νέος είχε μια φωτεινότητα (συνολική ενεργειακή απόδοση) 70-80% που είναι σήμερα, εντούτοις, έχει υπάρξει σαφώς (με βάση γεωλογικών ρεκόρ και μακροπρόθεσμες ενδείξεις για την παρουσία του υγρού νερού) περίπου τα ίδια μακροπρόθεσμα πλανητική θερμοκρασία της γης (περίπου 15 βαθμούς C, κατά μέσο όρο παγκόσμια κλίμακα) αντί ψυχρότερες νωρίτερα επιφανειακές θερμοκρασίες που ακολούθησε αργότερα από τις υψηλότερες θερμοκρασίες επιφάνειας. Αυτό το παράδοξο που προτείνει ότι θερμοκρασία στην επιφάνεια του πλανήτη μπορεί να έχουν ελεγχθεί από την αέρια της ατμόσφαιρας, των οποίων οι συγκεντρώσεις ποικίλλει διαχρονικά, διατηρώντας παράλληλα (μέσω του φαινομένου του θερμοκηπίου) η θερμοκρασία επιφάνειας σχετικά σταθερή (βλέπε υπόθεση της Γαίας).