Εμείς γίνει έτσι χρησιμοποιημένοι να εξοικειωμένοι συμβάσεις στην καθημερινή μας χρήση διαφόρων μέσων, ότι οι κωδικοί που εμπλέκονται συχνά φαίνεται «διαφάνεια» και το ίδιο το μέσο φαίνεται ουδέτερο. Το μέσο χαρακτηρίζεται από ενορχηστρωτής σκέφτεται ως καθαρά ένα μέσο για ένα τέλος, όταν το κείμενο θεωρείται ως ένα "προβληματισμού", ένα «αντιπροσωπεία» ή «έκφραση». Το καθεστώς του κειμένου ως κείμενο - την «textuality» και σημαντικότητας - είναι ελαχιστοποιημένο. Commonsense μας λέει ότι το σημαινόμενο είναι αμεσότητα και σημαίνοντος είναι «διαφάνεια» και καθαρά denotative, ως όταν ερμηνεύουμε τηλεόραση ή φωτογραφία ως «ένα παράθυρο στον κόσμο».