Ως ένας γενικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει το σπάσιμο μακριά από τους καλλιτέχνες νεότεροι και πιο ριζοσπαστική από μια υπάρχουσα Ακαδημία ή ομάδα τέχνης, για να σχηματίσουν μια νέα ομαδοποίηση. Η λέξη είναι αρχικά γερμανικά και πρώτη εμφάνισή φαίνεται να είναι εξ ονόματος της ομάδας του Μονάχου απόσχιση ιδρύθηκε το 1892. Στο ίδιο έτος ακολούθησε την Berliner απόσχιση, υπό την ηγεσία του Max Liebermann και αργότερα στούντιο Lovis Κορίνθου, και το 1913 από την απόσχιση του Freie στην οποία συμμετείχαν η Max Beckmann και Ernst Μπάρλαχ. Η πιο διάσημη ομάδα απόσχιση είναι η Ομοσπονδία bildener Künstler Oesterreichs (απόσχιση) ιδρύθηκε το 1897 και γενικά γνωστή απλά ως η βιεννέζικη απόσχιση. Οδηγήθηκε από μία από τις μεγαλύτερες όλα συμβολιστική ζωγράφων, Γκούσταβ Κλιμτ. Το 1898 η απόσχιση ανέθεσε ο αρχιτέκτονας Joseph Olbrich να οικοδομήσουμε ένα εκθεσιακό χώρο. Το αποτέλεσμα είναι ένα αριστούργημα της αρχιτεκτονικής αρτ νουβό που παραμένει ένα από τα πετράδια της Βιέννης. Περιέχει επίσης μεγάλη τοιχογραφία του Κλιμτ ζωφόρου του Μπετόβεν. Πέρα από τα χρόνια που ακολούθησαν τη βιεννέζικη απόσχιση διεξήγαγε μια σειρά εκθέσεων (αρκετά ένα χρόνο) που συγκέντρωσε μια ονομαστική κλήση της διεθνούς πρωτοπορίας. Υπήρξε ιδιαίτερη έμφαση στην αρχιτεκτονική και το σχεδιασμό και τη βιεννέζικη απόσχιση διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ευρύτερη μετακίνησης Nouveau τέχνης και τις αρχές του σύγχρονου design. Το 1903, μια εταιρεία σχεδιασμού ιδρύθηκε που ονομάζεται το Wiener Werkstätte (Βιέννη εργαστήρια), εμπνευσμένο από το κίνημα Ελληνικά Arts and Crafts. Τα προϊόντα της είναι τώρα κομμάτια Μουσείο. Αργότερα σημαντικών καλλιτεχνών που συνδέονται με τη βιεννέζικη απόσχιση περιλαμβάνουν Egon Schiele και Oskar Kokoschka, δύο από τους μεγάλη πρωτοπόρους του εξπρεσιονισμού.