Σε πιο βασική του μορφή δειγματοληψίας απλώς re-processes υπάρχοντα πολιτισμού, συνήθως τεχνολογικά, με τον ίδιο τρόπο πολύ ενός κολάζ. Τις αρχές της δεκαετίας του 1980 καλλιτεχνών άρχισε να cannibalising τα τμήματα ήχου, εικόνας, μουσική, χορός και επιδόσεις για να δημιουργήσετε νέα έργα τέχνης. Αυτά τα σχέδια υβριδίων που χρησιμοποιούνται δειγματοληψίας για τη δημιουργία ζωντανά ή βάσει χρόνου συμβάντα που παραμεριστούν μας έννοιες του χρόνου, χώρο, τον καλλιτέχνη και το ακροατήριο, εικονικό και πραγματικό. Στο παρελθόν δύο δεκαετίες η αισθητική DIY πανκ έχει έρθει να αποτελέσει μια ριζοσπαστική πρόκληση για τις έννοιες της πατρότητας, της πρωτοτυπίας και της πνευματικής ιδιοκτησίας, κατά τη δημιουργία νέου αφηγήσεις και ανανέωση της πολιτιστικής αρχειοθέτησης. Καλλιτεχνών όπως οι Christian Marclay και Candice Breitz χειριστείτε κινηματογράφου και της μουσικής, ανάμιξη εξοικειωμένοι αποσπάσματος φιλμ σε επική αφηγήσεις.