Η ικανότητα μιας κάμερας να αποδώσει λιγότερο από το μέγιστο αριθμό οριζόντιων γραμμών, σε υψηλότερο ρυθμό όμως. Σε αντίθεση με τη μερική σάρωση, οι γραμμές που αποδίδονται σε υψηλότερο ρυθμό σάρωσης είναι συμμετρικές του κέντρου οπτικού αισθητήρα. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει υπό φυσιολογικές συνθήκες ανάγκη επανάληψης της στόχευσης της κάμερας, κατά την αλλαγή από κανονική σε υψηλού ρυθμού σάρωση.