Ο όρος αυτός τέθηκε σε χρήση στα τέλη της δεκαετίας του 1960, να περιγράφουν ένα ευρύ φάσμα των τύπων τέχνης, που δεν είναι πλέον έλαβε τη μορφή της ένα αντικείμενο συμβατικών τέχνης. Το 1973 εμφανίστηκε με τη μορφή ενός βιβλίου, έξι χρόνια, από την αμερικανική κριτικός Lucy Lippard μια πρωτοποριακή εγγραφή για τα πρώτα χρόνια της κυκλοφορίας. Το «έξι ετών» ήταν 1966-72. Ο υπότιτλος μακρά του βιβλίου που αναφέρεται "λεγόμενη εννοιολογική ή πληροφορίες ή ιδέα τέχνης". Εννοιολογικού καλλιτεχνών δεν ορίζονται να κάνουν έναν πίνακα ζωγραφικής ή μια γλυπτική και στη συνέχεια ταιριάζει τις ιδέες τους σε αυτή την υπάρχουσα φόρμα. Αντίθετα πιστεύω πέρα από τα όρια της τα παραδοσιακά μέσα μαζικής ενημέρωσης, και στη συνέχεια εργασία τους έννοια ή την ιδέα σε όποια υλικά και οποιαδήποτε μορφή είναι σκόπιμο. Τους δίνοντας έτσι προτεραιότητα έννοια πάνω από τα παραδοσιακά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ως εκ τούτου εννοιολογική art. Από αυτό συνάγεται ότι οι εννοιολογικού art μπορούν να σχεδόν τίποτα, αλλά από τα τέλη της δεκαετίας 1960 ορισμένα εξέχοντα τάσεις εμφανίστηκε όπως επιδόσεις (ή ενέργειες) τέχνης, γη art και του ιταλικού κινήματος Arte Povera (κακή τέχνη). Φτωχών εδώ σημαίνει χρήση υλικών χαμηλής αξίας όπως τα κλαδιά, πανί, λίπος και όλα τα είδη των ανακτημένα αντικείμενα και θραύσματα. Ορισμένα εννοιολογική τέχνης συνίστατο απλώς γραπτές δηλώσεις ή οδηγίες. Πολλοί καλλιτέχνες άρχισαν να χρησιμοποιούν φωτογραφία, φιλμ και βίντεο. Art εννοιολογικού ήταν αρχικά ένα κίνημα της δεκαετίας του 1960 και του 1970 αλλά έχει τεράστια επιρροή από. Καλλιτέχνες περιλαμβάνουν Art & γλώσσα, Beuys, Broodthaers, Burgin, Craig-Martin, Γκίλμπερτ και Γεωργίου, Klein, Kosuth, Latham, εδώ και καιρό, Manzoni, Smithson.