Η έννοια της Κοινοτικής τέχνης εξελίχθηκε στην εποχή μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο εκτός της αντίληψης πολιτισμικής δημοκρατίας- ό όρος χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει πρακτικές στις οπολιες η κουλτούρα και η καλλιτεχνική έκφραση παράγονται από τα άτομα και τις κοινότητες περισσότερο από θεσμούς κεντρικής εξουσίας. Αν και είχαν υπάρξει νωρίτερα απόπειρες πειραματισμού σε ό,τι έγινε γνωστό ως Κοινοτι΄κή τέχνη, περιλαμβάνονατς κατά τον δέκατο έννατο αιώνα την Αδελφότητα Προ-Ραφαήλ, δεν ήταν παρά μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1940 που η αντίληψη της Κοινοτικής τέχνης αναδδύθηκε και άρχισε να θεωρείται ως τρόπος ενδυνάμωσης των ανθρώπων. Οι πρωτοβουλίες περιέλαβαν καλλιτέχνες οπτικής, ηθοποιούς και μουσικούς που τους έβαζαν να εργα΄στούν με΄σα σε κοινότητες για να δημιουργήσουν σημόσια τείχη, έργα και συνθέσεις. Στη δεκαετία του 1960, όταν η κοινωνική αλλαγή θεωρήθηκε ως πιθανή, η Κοινοτική τέχνη θεωρήθηκε ένας τρόπος να διαμαρτυρηθεις για την αποδιοργάνωση της κοινωνίας...