Στην δεκαετία του 1960, μία ομάδα από καλλιτέχνες Ποπ άρχισαν να μιμούνται τις εμπορικές τεχνικές της εκτύπωσης και το γυμνό ως θέμα. Ο Αμερικανός ζωγράφος Ρόι Λίχτενστάιν έγινε διάσημος για την δημιουργία έργων εμπνευσμένων από κόμικ γυμνόύ και ενσωματώνοντας και διευρύνοντας τα σημεία του Μπεν Ντέι που χρησιμοποιούνταν στην τύπωση εφημερίδων-περιβάλλοντας αυτές με τις μαύρες επικεφαλλίδες όμοιες με αυτές που χρησιμοποιούνταν για να καλύψουν ατέλειες σε φτηνές εφημερίδες. Την ίδια στιγμή η Αντυ Βάρχολ χρησιμοποιούσε επίσης εικόνες από την λαική τέχνη, συμπεριλαμβάνονατς γυμνά κόμικ και διαφημίσεις, που αναπαρήγαγε συνεχώς, σειρά με σειρά, σε έναν απλό καμβά μέχρι που η εικόνα ξέφτισε και έσβσηε. Ο Γερμανός ζωγράφος Σιγκμαρ Πόλκε επίσης χειρίσθηκε την εικόνα του Μπεν Ντέι, ωστόσο, διαφορετικά από τα εικονογραφημέν σχέδια του Λίχτενστάιν, οι εικόνες του Πόλκε ήταν πινελιές που έμοιαζαν σαν σκληρά ατυχήματα στην αίθουσα τύπωσης. Με ένα παρόμοιο τρόπο, ο Ρέυμοντ Πέττιμπον υπονόμευσε το αθώο πνεύμα του γυμνού κόμικ με τις ζωγραφιες του από διάσπαρτες πινελιές και σαρδόνιο περιεχόμενο.