Αυτός ο όρος φαίνεται να έχουν τεθεί σε χρήση τη δεκαετία του 1940, για την περιγραφή των καλλιτεχνών στην έντονα δημιουργική και καινοτόμο Νέα Υόρκη τέχνης σκηνή που να γεννήσουν ιδεόγραμμα και παγκόσμια κατάκτηση νέο στυλ της ζωγραφικής που στις αρχές της δεκαετίας του 1950 έγινε γνωστή ως Αφηρημένος Εξπρεσιονισμός. Οι δύο όροι είναι αποτελεσματικά εναλλάξιμα, δηλαδή οι καλλιτέχνες της Νέας Υόρκης Σχολής είναι το αφηρημένο Εξπρεσιονιστών. Νέα Υόρκη Σχολή έχει απηχεί της Σχολής του Παρισιού και μπορεί να θεωρηθεί και να αντανακλά την έννοια ότι μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, Νέα Υόρκη ανέλαβε από το Παρίσι ως το κέντρο του κόσμου για την καινοτομία στην σύγχρονη τέχνη.