Όρος που πλάθεται από την βρετανική κριτικός και ποιητής Herbert Read το 1952. Που χρησιμοποίησε η φράση σε μια αναθεώρηση της βρετανικής περίπτερο Μπιενάλε της Βενετίας του εν λόγω έτους. Η βρετανική συνεισφορά ήταν μια έκθεση των εργασιών της Ομάδας των νέων γλύπτες που προέκυψε αμέσως μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο μετά από το παλαιότερο Moore ο Ερρίκος. Την εργασία τους και της Moore εκείνη την εποχή, χαρακτηρίστηκε από spiky, εμφάνιση αλλοδαπός ή, στρεπτό, βασανίζονται, τηγανητό ή blasted κοιτώντας αριθμούς ανθρώπων, ή μερικές φορές των ζώων. Αυτά εκτελέστηκαν σε διαξιφισμούς μεταξύ χάλκινα ή συγκολλητούς μέταλλο και έντονα εκφράζεται μια σειρά καταστάσεων του μυαλού και τα συναισθήματα που συνδέονται με τις ανησυχίες και τους φόβους της μεταπολεμικής περιόδου. Οι καλλιτέχνες ήταν Robert Adams, ο Kenneth Armitage, Reg Butler, Lynn Chadwick, Geoffrey Clarke, Bernard λειμώνες, Eduardo Paolozzi και William Turnbull. a γλυπτό του Μουρ ήταν έξω από το περίπτερο της. Του έργου τους ανάγνωση έγραψε: "αυτές οι νέες εικόνες ανήκουν η εικονογραφία της απελπισίας, ή η εναντίωση, και περισσότερους αθώους του καλλιτέχνη, πιο αποτελεσματικά μεταδίδει τη συλλογική ενοχή. Εδώ είναι οι εικόνες της πτήσης, ή ακανόνιστων νύχια "scuttling σε όλη την το δάπεδο των σιωπηλή θάλασσες", excoriated σάρκας, frustrated φύλου, η γεωμετρία του φόβου. ' Τα εισαγωγικά της ανάγνωσης του κειμένου είναι από τα του ποιητή TS Έλιοτ «Prufrock». Ανάγνωση της εικόνας του «ακανόνιστων νύχια "scuttling"» μπορεί να έχουν που αναφέρονται του λειμώνες μαύρο καβουριών 1952.