Για τον Λακάν, «πραγματική» είναι μια αρχέγονη σφαίρα όπου δεν υπάρχει καμία απουσία, η απώλεια ή η έλλειψη. Εδώ, το βρέφος έχει κανένα κέντρο της ταυτότητας και εμπειρίες χωρίς σαφή όρια μεταξύ της ίδιας και τον εξωτερικό κόσμο.