W swojej najbardziej podstawowej formie samplowanie to przetwarzanie, zwykle technologiczne, istniejącej kultury, w czym jest podobne do kolażu. We wczesnych latach osiemdziesiątych artyści zaczęli wykorzystywać fragmenty dźwięku, obrazu, muzyki, tańca i performance'u do tworzenia nowych dzieł. Hybrydowe projekty wydarzeń na żywo lub przy użyciu mediów obalały tradycyjne pojęcia czasu i przestrzeni, artysty i widowni, wirtualnego i rzeczywistego. W ciągu ostatnich dwóch dekad ta punkowa estetyka "zrób-to-sam" zaczęła reprezentować radykalne kwestionowanie pojęć autorstwa, oryginalności i własności intelektualnej, kreując jednocześnie nowe narracje i odświeżając kulturowe archiwum. Artyści tacy jak Christian Marclay i Candice Breits manipulują filmem i muzyką, tworząc na kanwie znanego materiału filmowego świeże epickie narracje.